GEDACHTEN
Gedachten
Leven
We worden geboren en nemen allerlei ervaringen mee uit vorige levens, die in dit leven meer of minder invloed hebben. We zijn opnieuw geboren om nieuwe ervaringen op te doen, om het leven te leven.
Minder of meer aangename belevenissen komen we tegen. We zijn mens.
Maar het belangrijkste is: hoe gaan we met die ervaringen om. Ieder doet dat op zijn eigen persoonlijke manier. Zo creëren we ons eigen leven.
Maar in hoeverre is er sprake van actie en reactie? Kijken we meer naar anderen of kijken we naar onszelf, vanuit onszelf. Eerst zijn we afhankelijk van onze ouders, en doen we alles om hun liefde/aandacht te verkrijgen. Zelfs een pak slaag kan aandacht zijn. Deze ervaringen maken dat we bepaalde gedragspatronen ontwikkelen, die het beste werken om te krijgen wat we willen. Zo ontstaan diverse karakterstructuren.
We leren te leven met wat er is, maar dit kan ten koste gaan van een bepaalde natuurlijkheid, een eigenheid. We leveren iets van onszelf in.
We mochten toch niet boos zijn, ons aanstellen, huilen…..
Ergens blijven deze ervaringen dan hangen, niet alles kunnen we op onze eigen manier verwerken, we passen ons her en der aan. We slaan herinneringen op in onze cellen, onze spieren, waar ze bewaart blijven tot we ons er op latere leeftijd weer van bewust worden.
We groeien op, bestrijden onze ouders, proberen een eigen weg te vinden. En hopelijk, met genoeg steun en liefde van mensen om ons heen, lukt dat.
Maar waarom worden we dan ziek, krijgen we last van bepaalde spieren?
Ik lig op de massagetafel en wordt aangeraakt door een Rebalancer.
Eerst gebeurt er nog niet veel, maar vrij snel kan ik aangeven:daar zit boosheid, ik voel me verdrietig, dat is gevoelig…. En als een plek langer aangeraakt wordt kan ik in een heel verhaal terecht komen. Ik heb zo al mijn hele geboorte herbeleefd, waarbij ik precies wist wat er gebeurde en hoe iedereen zich voelde. Een wonderbaarlijk proces!
Waar komt dit allemaal vandaan, hoe kan ik dit zo weer boven tafel toveren?
Is het toen ergens in mijn harde schijf opgeslagen, en was ik dat vergeten? Maar komt het nu door een druk op de juiste plek weer boven drijven?
Was het wel opgeslagen in mij, of was het in een collectief onderbewustzijn?
Dat ik nu ook terug kan halen, hoe mijn ouders en de aanwezige dokter zich voelden, pleit voor het laatste. Toen ik net geboren werd, heb ik me daar vast niet mee bezig gehouden.
Er is dus een enorme la met opgeslagen ervaringen waar iedereen uit kan putten?
Of moet je toch zelf deel hebben uitgemaakt van de ervaring?
In iedereen is leven
In iedereen is leven
Niets is zo kostbaar dan dit leven in jou
Dat is wat iedereen verbindt.
Toch is ook iedereen uniek.
Iedereen heeft zijn eigen kleur.
Zoals een roos verschilt van een tulp, beide zijn bloemen.
Niemand kan zo goed jou zijn als jij dat kan.
En als jij dat niet doet wordt je gemist.
De magie van het leven
Weet je nog hoe magisch het leven was in je kindertijd?
Ik ben 2 jaar, en draaf door het hoge gras met een bloemetje in mijn hand.
Kijk Mama, kijk!
Alles zat in dat bloemetje. Mijn grootste schat, hier en nu, mijn leven.
De kinderwereld is volkomen compleet. Kan het zijn dat je als volwassene bij de ziel vandaan groeit die in de kindertijd zo levendig aanwezig is?
Het kind in jezelf toelaten kan je terugleiden naar een betoverend leven.
Verwonderd weer kijken naar het leven.
"Unless we can be like children, we can't be happy"
Marianne Williamson
The River of Life flows without emotion.
The River surges. The River quiets.
The River overflows its banks.
The River dries to a trickle.
The River swirls and storms.
The River becomes calm.
The River runs clear.
The River runs dark with silt.
The River is indifferent to what benefit
or what harm is caused by its water.
The River is the River, and that is all there is to it.
- Jonathan Lockwood Huie
